کتاب صد سال تنهایی

کتاب صد سال تنهایی که در انگلیسی به نام «one hundred years of solitude» – به اسپانیایی Cien años de soledad – شناخته می‌شود داستانی است که اولین‌بار سال ۱۹۶۷ به زبان اسپانیایی منتشر شد. این داستان طولانی در سال ۱۹۷۰ به زبان انگلیسی ترجمه شد و توانست نظرات زیادی را به خود جلب کند. از این کتاب به عنوان دستاوردی بی‌نظیر در تاریخ ادبیات یاد می‌شود. این کتاب از زبان سوم شخص بیان‌شده است و شخصیت‌های اصلی آن خانواده بوئندیا هستند که ماکوندو را پایه‌گذاری کرده و در آن ساکن هستند. این داستان، داستان هفت نسل از این خانواده و فراز و نشیب‌هایی است که در محل سکونت عجیبشان می‌گذرانند. یکی از نکات مهم در این کتاب این است که مارکز علی‌رغم استفاده از عناصر سورئال بسیار واقع‌گرا است او به تکرار وقایع ایمان دارد. به این که آرمان‌شهر وجود ندارد، او با نوشتن صد سال تنهایی به یک مبارزه دست‌زده است، مبارزه‌ای برای فهماندن این واقعیت که دنیای واقعی نیاز به اندیشه، ساختارهای حکومتی قدرتمند و تلاش برای ایجاد تعادل میان آنچه از دنیای خارج تزریق می‌شود و دنیای درون یک سرزمین دارد. ماکوندوی صد سال تنهایی مارکز چیزهای زیادی را درباره‌ی سرزمین‌های آمریکای لاتین در نیمه‌ی دوم قرن بیستم نشان می‌دهد. جایی که اروپایی‌ها فتحش کردند و زندگی را در آن تغییر دادند اما این تغییر قرار نبود مدینه‌ی فاضله‌ای برای اهالی آمریکای لاتین باشد، همان‌طور که سرنوشت ماکوندو این نبود. مارکز در نوجوانی اتفاقاتی را در کلمبیا تجربه کرد که افراد زیادی در سراسر جهان تجربه کردند و صدسال تنهایی توانست این تجربه‌ها را به بهترین شکل منعکس کند.

صد سال تنهایی به بیش از ۴۴ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده و میلیون‌ها نسخه از آن در سراسر دنیا فروخته‌شده است. تا زمان زنده بودن مارکز کسی نتوانسته بود او را راضی کند از روی صد سال تنهایی فیلمی ساخته شود اما این روزها نتفلیکس این امتیاز را وارثان خریداری کرده و وعده داده است سریالی از روی آن ساخته خواهد شد.

صدسال تنهایی را به عنوان رمان شاخص سبک رئالیسم جادویی می‌شناسند.این رمان متاثر از مدرنیسم در ادبیات آمریکای شمالی،‌ لاتین و کوبا بود. رمان صدسال تنهایی یکی از زیباترین شروع رمان در جهان را داراست.