اعتراف

به همه‌ی نقاشی‌ها نگاه می‌کنم و متوجه می‌شوم که کنار هر نقاشی یک اعتراف قرار دارد. با تعجب می‌پرسم: «همه‌ی این اعتراف‌ها از انسان‌های واقعی‌ است؟ همه را می‌شناسی؟» سرش را تکان می‌دهد و به سمت در می‌رود. «تمام آن‌ها متعلق به افراد ناشناسی هستند که اعترافات خود را از شکاف در داخل می‌اندازند و من با الهام گرفتن از آن‌ها نقاشی می‌کشم.» به سمت نقاشی بعدی می‌روم.بدون آن‌که نقاشی را نگاه کنم اعتراف را می‌خوانم.